[ A ]
ကျွန်တော်သည်
ခင့်ကိုအလွန်ချစ်ပါသည်။

[ B ]
ခင်သည် ကျွန်တော့်၏
အဖျားငွေ့ငွေ့လေးဖြစ်ပါသည်။

[ C ]
ခင်ကလွဲလျှင်
မည်သည့်အရာကိုမဆို
ကျွန်တော်ခြိုးခြံ၍ရပါသည်။

[ D ]
ကျွန်တော့်၏စိတ်ပေါ်တွင်
အမာရွတ်ကလေးပေါင်းမြောက်များစွာကို
ခင်သည်လှပစွာစီခြယ်ပေး၏။

[ E ]
တစ်နေ့သ၌
ကျွန်တော်တစ်ယောက်သည်
သစ်ပင်လေးတစ်ပင်အောက်၌ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။
ထိုစဉ် ကျွန်တော့်နံဘေးသို့ကပ်လျက်
သစ်ရွက်လေးတစ်ရွက်(ဖြုတ်ခနဲ)ကြွေကျလာသည်။
ထိုအခါ
ကျွန်တော်သည် ပြာပြာသလဲ
ဤနေရာတွင်လူရှိသည်ဟု
ပြောလိုက်မိပါသည်ခင်။

[ F ]
ကျွန်တော်သည်
ခင့်ကိုလွမ်းနေပါ၏။

ခင် ' ဟူ၍
ရင်တုန်လာသဖြင့်
လက်ကလေးနဲ့ဖိထားရပါသည်။

ခင် ' ဟူ၍
ခေါင်းမူးလာသဖြင့်
ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေရပါသည်။

[ G ]
လွမ်း၏ပုံတူကိုခင်ကြည့်မည်ဆိုလျှင်
ကျွန်တော်အ၀တ်စတစ်ခုပေါ်၌
တိမ်လှလှလေးများကို ရေးပြမည်ဖြစ်ပါသည်။

[ H ]
ကျွန်တော်သည်
ခင်ရှိရာအရပ်သို့
မျက်နှာမူကာ
အသက်ရှူနေ၏။

[ I ]
ကောင်းကင်၌
ငှက်တစ်အုပ်
ပျံသန်းသွားသည်။
ဘယ်ကလာသည်မသိ
ဘယ်ကိုသွားမည်မသိ
ဘာငှက်တွေဟူ၍လည်းမသိ။

[ J ]
ကျွန်တော်သည်
လူမှန်းသိလာ၏။
ထိုငှက်များကိုလည်း
ဗျိုင်းဟူ၍သိလာခဲ့သည်။
သို့သော်
ဗျိုင်းတို့ မည်သည့်အရပ်မှလာ၍
မည်သည့်အရပ်သို့ ပျံသန်းနေကြသည်ကိုမူ
ယခုထက်တိုင်မသိ၊
ထိုမသိမှု၌ပင်လျှင်
ကျွန်တော်သည်
စိတ်၏အတောင်ပံများကို
ဖြန့်လျက်
ခင့်ဆီသို့ ပျံသန်းနေ၏။

[ K ]
(Khin)
သို့မဟုတ်
ခင့်အတွက် ကျွန်တော်၏မွေးနေ့လက်ဆောင်ဖြစ်ပါသည်။
ကျေးဇူးပြု၍အသံထွက်မဖတ်ပါနှင့်။

မောင်သိန်းဇော် (၁၉၈၅)